- گران رکابی
ثبات قدم و پایداری در جنگ، وقار، سنگینی
معنی گران رکابی - جستجوی لغت در جدول جو
- گران رکابی (گِ رِ)
کنایه از حمله بردن است. عمل گران رکاب:
از ناله در آن گران رکابی
الحق سپه گران شکستم.
خاقانی.
، ثقیل و سنگین بودن:
حرارت سخطت با گران رکابی سنگ
ذبول کاه دهد کوههای فربی را.
انوری
از ناله در آن گران رکابی
الحق سپه گران شکستم.
خاقانی.
، ثقیل و سنگین بودن:
حرارت سخطت با گران رکابی سنگ
ذبول کاه دهد کوههای فربی را.
انوری
- گران رکابی
ثبات قدم و پافشاری در روز جنگ: از ناله وران گران رکابی الحق سپه گران شکستم. (خاقانی)، وقار تمکین، سنگینی ثقل: حرارت سخطت با گران رکابی سنگ ذبول کاه دهد کو ههای فربی را. (انوری)
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(گِ رِ)
لغت نامه دهخدا
کسی را گویند که در روز جنگ به حملۀ خصم از جا نرود و ثابت قدم باشد و جای خود را نگاه دارد. (برهان) (آنندراج) (غیاث) ، کنایه از مردم آرمیده و باتمکین. (برهان)
(گِ خوا / خا)
لغت نامه دهخدا
گران خواب بودن. دیر بیدار شدن. سنگین خوابی: صداع بلغمی هفت نوع است: یکی گرانی سر و چشم. دوم کسلانی و دیرکاری. سیم خفتن و گران خوابی... (ذخیرۀ خوارزمشاهی)
(گِ)
لغت نامه دهخدا
زنی که مهر او بسیار باشد. زنی که با مهر افزون به شوی رود. گران مهر. سنگین مهر:
غریب باشد هم زشت و هم گران کابین.
رضی الدین نیشابوری
غریب باشد هم زشت و هم گران کابین.
رضی الدین نیشابوری
پا فشار سر سخت، آرمیده گرانسنگ آنکه در روز جنگ بحمله دشمن از جای نرود و ثابت قدم باشد، آرمیده باوقار باتمکین مقابل سبک عنان
زنی که با مهر بسیار بشوی رود سنگین مهر: بچه ماند ک بعروسی عالم که سبک روح و گران کابین است. (ابوالفرج رونی)
گران خسبی: و در شان گرجیان غافل که جز گران خوابی از بخت بهره ای نداشتند مصدوقه کریمه افامن اهل القری ان یاتیهم باسنابیاتا بظهور پیوست
